Krijg je wel eens te horen dat je te onzeker of te aarzelend overkomt? Dat kan nogal ontmoedigend zijn. Bijvoorbeeld als je aan het solliciteren bent. Of tijdens functioneringsgesprekken. Dat is het behulpzaam om je te realiseren dat die feedback niets zegt over wie je bent, maar alles over de gemoedstoestand waarin je op sommige momenten verkeert.
Ik zie steeds helderder dat onzekerheid iets is wat je zelf oproept. Bij mijzelf en mijn klanten neem ik iedere keer hetzelfde patroon waar. Dat patroon kun je doorbreken.
Als je gespannen of zenuwachtig bent voor een gebeurtenis, ben je in feite bang voor je toekomstige emoties. Je vreest de vreselijke gevoelens die je zal ervaren. Het lijkt alsof je gedoemd bent om je gedrag door die angst te laten bepalen. Het goede nieuws: dat is niet zo!
Je hebt een sollicitatiegesprek. Je voelt je onzeker, want je haat het om jezelf te moeten verkopen. Je bereidt het gesprek tot in de puntjes voor. Je oefent de gewenste antwoorden op zo veel mogelijk vragen. Tijdens het gesprek ben je zo bezig met het naar boven halen van de juiste antwoorden, dat je vergeet om in het hier-en-nu contact te maken. Je verkrampt en voelt dat er geen klik ontstaat. Dan krijg je een vraag die je nou net niet had zien aankomen. Je slaat dicht en zit met je mond vol tanden. Zie je wel, denk je, ik heb weer gefaald, ik kan het gewoon niet.
Ben jij ook zo goed in gedachten lezen en toekomst voorspellen? Veel van mijn klanten wel. Althans, ze denken dat ze dat kunnen. Rampscenario’s bedenken, invullen wat anderen wel niet van ze zullen denken; ze hebben het vaak tot een hogere kunst verheven. Wat natuurlijk eeuwig zonde is. Want het helpt ze niet. Integendeel, het belemmert ze juist om in actie te komen. Gelukkig is er wel degelijk een tegengif voor dit ‘glazenbol-syndroom’.
Solliciteren is een hele klus. De zoektocht naar een baan vraagt veel van je en gaat bovendien met veel onzekerheid gepaard. Voor introverten is het misschien nog wel lastiger. Niet alleen hebben zij een afkeer van het idee dat zij zichzelf moeten verkopen, maar ook vinden zij het vaak moeilijk om in actie te komen. Daarom in dit artikel 3 tips om in actie te komen. Want zonder acties, geen resultaat!
De default-stand van introverten is: observeren, informatie opnemen, erop kauwen. Het is dan ook begrijpelijk dat je als introvert de kat uit de boom kijkt in groepen. Je natuurlijke gedrag in een groep is om alles wat je waarneemt intensief te verwerken. Daar ben je op zo’n moment hartstikke druk mee en dat gaat vaak ten koste van een actieve bijdrage.
Kreten als enthousiast, initiatiefrijk, communicatief vaardig: in elke personeelsadvertentie kom je ze tegen. Werkgevers zijn dol op enthousiaste kandidaten die makkelijk contact maken en initiatief tonen tijdens een sollicitatiegesprek. Als introvert kun je deze eigenschappen allemaal overbrengen. Je moet daarvoor alleen wel heel alert zijn op drie belangrijke valkuilen van je introverte karakter.
Doelen zijn belangrijk omdat ze je motiveren. Maar een doel kan je ook in de weg gaan zitten als je je gaat blindstaren op het resultaat dat je wilt bereiken. Daarom deze week een tip die op veel situaties toepasbaar is en die helpt om je stressniveau aanzienlijk naar beneden te schroeven in spannende situaties zoals vergaderingen of sollicitatiegesprekken: stel procesdoelen.
Afgelopen vrijdag gaf ik met collega-coach Sander Strating een workshop solliciteren voor introverten. De deelnemers aan deze workshop noemden twee belangrijke redenen waarom ze solliciteren zo lastig vinden. Ten eerste denken dat ze het talent missen om zichzelf te verkopen. Ten tweede vinden ze het diep in hun hart onzin dat dit van ze gevraagd wordt. Ze weten waar ze goed in zijn en vinden het niet nodig om anderen daarover te vertellen.
