Er was niets aan de hand. Ik zat gewoon aandachtig te luisteren naar de docent van mijn opleiding tot geestelijk begeleider. En pats boem! Opeens ging mijn hart tekeer en legde mijn maag zichzelf in een knoop. Er was iets in me opgekomen om in te brengen, en ik werd overmand door zenuwen.
Het is iedere keer zo magisch om te zien wat er gebeurt als iemand uitzoomt van zijn of haar persoonlijke ervaring naar het universele mechanisme van de menselijke ervaring. Neem Marjan. Zij meldde zich voor een kennismakingsgesprek omdat ze vaak blokkeerde tijdens vergaderingen. En ook in sociale situaties kon ze soms overvallen worden door een verkramping die haar belette om op een natuurlijke manier contact te maken. Begrijpelijkerwijs wilde ze graag een andere ervaring in dit soort situaties.
Het duurt bij mij meestal een tijdje voordat ik weet wat ik van iets vind. Niet altijd, maar vaak moet ik er even op broeden. De kwestie van allerlei kanten bekijken, hem als het ware in mezelf laten rondwentelen, voordat iets dat lijkt op een standpunt naar boven komt drijven. Wat trouwens lang niet altijd gebeurt.
Krijg je wel eens te horen dat je te onzeker of te aarzelend overkomt? Dat kan nogal ontmoedigend zijn. Bijvoorbeeld als je aan het solliciteren bent. Of tijdens functioneringsgesprekken. Dat is het behulpzaam om je te realiseren dat die feedback niets zegt over wie je bent, maar alles over de gemoedstoestand waarin je op sommige momenten verkeert.
Je ziet en hoort wat je gelooft. En wat je gelooft is veranderlijk. Daarom kan het gebeuren dat je een en dezelfde uitspraak jaren later totaal anders opvat dan toen je hem eerder hoorde. Je merkt opeens dat je in een nieuwe realiteit bent gekomen. Het verhaal waar je eerder in geloofde, klopt niet meer.
Jezelf profileren, jezelf zichtbaar maken, van je laten horen… Wat roepen deze kreten in jou op? Voel je weerstand? Enthousiasme? Een neutraal gevoel?
Vasthouden aan het oude, vertrouwde lijkt veilig. Het is een strategie die we hanteren om gevoelens van onzekerheid te controleren. Het wekt de schijn van houvast. Je weet immers niet wat je krijgt, maar wel wat je hebt!
Het is natuurlijk een ontzettend uitgekauwd cliché: wees gewoon jezelf! Vroeger bracht die aansporing me zowel hoop als verwarring. Nu gelukkig niet meer!
Gisteren sprak ik Hans. Hij vertelde dat hij bij sommige overleggen helemaal in z’n element is. Dat zijn de overleggen waarbij hij zijn expertise kan gebruiken om een probleem op te lossen. Bij andere vergaderingen raakt hij gespannen en voelt hij zich slecht op z’n gemak. Dat zijn de meer algemene vergaderingen waarbij de voortgang besproken wordt.
Je ervaring komt 100 procent tot stand door je gedachten. Is dat niet mind blowing? Je kunt op elk moment een nieuwe gedachte krijgen, en daarmee een nieuwe ervaring. Net als mijn klant Tina die ik deze week sprak. Hieronder een verkorte weergave van het gesprek dat we hadden:
