Onzekerheid. Niemand heeft er honderd procent van de tijd last van. Het steekt de kop op in situaties waarin je gelooft dat je tekortschiet. Dan ontstaat de angst om beoordeeld te worden, of om het fout te doen. Of allebei, in mijn geval.

Het geloof dat je tekortschiet komt uit jezelf. Maar dat heb je vaak niet door. Je denkt dat de onzekerheid veroorzaakt wordt door de situatie. Wat voor soort situatie dat is, verschilt van persoon tot persoon.

Ik word bijvoorbeeld nog steeds zenuwachtig voordat ik een lezing ga geven. Ook al heb ik 14 jaar lesgegeven, ook al weet ik echt wel hoe ik voor een groep moet staan, ook al heb ik talloze complimenten gekregen over mijn presentatievaardigheden.

Mijn zenuwen hebben niets te maken met de situatie. Ik ben immers al nerveus als de lezing nog helemaal niet heeft plaatsgevonden! Mijn onzekerheid komt voor honderd procent uit mijzelf. Uit alle bewuste en onbewuste gedachten die ik heb over de situatie. Uit de labels die ik heb geplakt op: ‘Eline die voor een groep gaat staan’.

Kleingeestige, ik-gerichte gedachten

Welke gedachten zijn dat dan? Om er een paar te noemen: als mijn stem maar niet onvast klinkt, als ik maar geen rode vlekken in mijn nek krijg, wat als er zo’n stellig type in het publiek zit dat met mij in discussie wil, ik ben toch veel te weinig een entertainer om dit te kunnen, ik wil dat iedereen mij leuk en aardig vindt, als iemand na afloop één aanmerking heeft, heb ik gefaald, bladiebladiebla…

Iedereen snapt dat je met een hoofd vol van dit soort gedachten niet effectief kunt zijn. Je lijdt even aan een soort narcistische verstandsverbijstering. De wereld lijkt volledig om jouw prestatie te draaien. Je bewustzijn wordt in beslag genomen door je eigen, onzekere gedachten. Wat je ervaart, is de stress en tunnelvisie die deze gedachten triggeren. In die gemoedstoestand ben je niet in verbinding. Niet met je omgeving, en niet met je eigen inspiratie en creativiteit.

Weerloos tegen je eigen ervaring?

Vroeger was ik als de dood voor deze momenten van bewustzijnsvernauwing. Zo vatte ik ze toen trouwens helemaal niet op. Ik zag het vooral als een gebrek in mijzelf dat ik zo’n last had van zenuwen als ik voor een groep moest staan. Een vervelende karaktertrek. De ervaring van spanning was zo overweldigend, dat ik me er weerloos tegen voelde.

Hoe grappig dat ik ervoor koos om als docent te gaan werken! Dat was een goede leerschool. Al doende leerde ik hoe ik ondanks mijn zenuwen contact kon maken. Ik ontwikkelde allerlei technieken om mijn boodschap op een effectieve manier over te brengen. Ik ging ervaren dat ik het kon.

Van spanning naar ontspanning en weer terug

Was ik toen verlost van mijn zenuwen? Nee. Ondanks die positieve ervaringen, kon ik nog steeds overvallen worden door onzekerheid. Die ebde meestal snel weer weg zodra ik met mijn presentatie begon. Dan vergat ik mezelf en ging gewoon op in de ervaring die ik deelde met het publiek. Ik vertelde simpelweg mijn verhaal en was niet bezig met het leveren van een prestatie. Geen tunnelvisie, geen ego-kramp, geen onzekerheid. Maar dus nog wel spanning in de aanloop naar de lezing. En vaak ook achteraf weer. Want dan had iemand één puntje van kritiek, en dan schoot ik alsnog in een kramp. Prompt plakte ik dan het label: gefaald! Ik ging naar huis met een ontevreden gevoel, terwijl het publiek enthousiast was. Weer een illustratie van het feit dat je ervaringen altijd voor 100 procent uit jezelf komen, en voor 0 procent uit de situatie.

En dat is het inzicht dat je kan bevrijden.

Het kan je niet bevrijden van momenten van onzekerheid en de bijbehorende bewustzijnsvernauwing. Maar het kan je wel bevrijden van de angst voor die momenten. Van de drang om ze te voorkomen en bezweren. Van de ervaring van tekortschieten.

Je kunt die bewustzijnsvernauwing leren zien voor wat hij is. Een tijdelijke, narcistische verstandsverbijstering. Als je ziet dat je er in zit, schiet je er zo weer uit. Dan klaart je bewustzijn op, en ben je weer in verbinding. Met je omgeving, en met je eigen inspiratie en creativiteit. De wereld draait niet meer om jouw prestatie. Je vergeet je zelf en gaat gewoon doen wat je te doen staat. In alle helderheid, zonder daar allerlei angstige gedachten over te hebben.

Ontspannen in je ervaring

Je bent niet weerloos tegen je ervaring. Je hoeft er ook niet tegen te vechten, of te proberen om hem te optimaliseren. Je kunt ontspannen in je ervaring. En dat zal alle verschil maken.

In al mijn coachtrajecten en trainingen onderzoeken we hoe de menselijke geest werkt en wat het betekent om mens te zijn. Om de ruimte vrij te maken waarin inzicht, welbevinden, en helderheid zich vanzelf ontvouwen. En dan gebeuren er mooie dingen:

‘Stress krijgt minder snel een kans omdat ik weet hoe ik verkrampende gedachten los kan en mag laten. En hoe ik er beter mee kan dealen als ik toch in de kramp schiet. Dankzij Eline’s coaching zijn mijn gedachtewereld en ik kalmer geworden. Heerlijk!’ – Aaf

‘Ik heb net de drie daagse onderdompeling in de 3 principes gehad. Het was super. Eline gebruikt veel voorbeelden van zichzelf om de werking van de 3 principes uit te leggen en mij te laten inzien dat ze altijd aan het werk zijn. Ook heel fijn dat er nog individuele gesprekken gaan plaats vinden. Mijn leven is al veel makkelijker geworden!’ – Jolanda

‘Ik ging de introductiedag over de 3 principes open en zonder specifieke verwachtingen in. Ik had niet kunnen bedenken dat het zo’n bijzonder inzicht met zich mee zou brengen. De wereld was daarna (op een positieve manier) niet meer hetzelfde. De innerlijke rust, helderheid, verbondenheid en zelfvertrouwen kwamen als vanzelf. En als ze er even niet zijn, dan weet ik dat ze wel weer komen.’ – Nicolien

Meer weten? Neem gerust contact met me op!