Helderheid, richting, rust in je hoofd.
We denken dat we iets moeten doen om het te bereiken. Harder nadenken als je niet weet wat de volgende stap moet zijn. Vaker mediteren als je hoofd omloopt. Nog meer advies inwinnen als je vastzit.
Geluk en innerlijke rust, wie verlangt er niet naar? Ik denk iedereen. En iedereen heeft het vermogen om het te vinden. Het probleem is dat twee misvattingen ons in de weg zitten.
Waarom is het zo moeilijk om open te staan voor andere zienswijzen?
Antwoord: omdat je waarneemt wat je gelooft.
Het lijkt niet zo goed te gaan met ons psychisch welbevinden. Mentale stress is een wijdverbreid verschijnsel. Veel mensen kampen met gevoelens van eenzaamheid, leegte, onzekerheid, somberheid, burn-out en depressie. De oorzaken worden gezocht in vele hoeken. In dit artikel vraag ik me af: Wat is de invloed van het dualistische mensbeeld dat we er in het westen op na houden?
Labels hebben wat mij betreft hun beste tijd gehad. Ze zijn nuttig, omdat ze je helpen zien dat er vele manieren zijn waarop mensen bedraad kunnen zijn. En dat er niets mis is met degenen die ‘afwijken’ van de standaardbedrading. Ze maken duidelijk dat we geconditioneerd zijn om te geloven dat de norm beter is. Nu is het tijd om nog verder uit te zoomen. Om je te realiseren dat we geconditioneerd zijn om te geloven dat labels werkelijk bestaan.
De prachtige voorstelling People, places, things gaat over het heftige afkickproces van Emma, een verslaafde actrice. De directeur van de afkickkliniek zegt op een bepaald moment: ‘Verslaafde mensen geloven dat zij het gebroken middelpunt van het universum zijn.’
In een onzekere bui word je ontvankelijk voor de stem van het ego, die je toefluistert (of -schreeuwt) dat je niet goed genoeg bent. Dan raakt je verkrampt en steekt de behoefte om je onzekere emoties te controleren de kop op. Gelukkig kun je dat mechanisme leren doorzien!
Heb je onlangs het genoegen gehad om een kleine dreumes te observeren? Dat is echt een genot! Hele jonge kindjes gaan altijd op in het moment. Ze zijn niet druk bezig met zich zorgen maken over wat anderen van ze denken. Ze zijn niet bang voor de toekomst of beschaamd over het verleden. Hun natuurlijke neiging is om op onderzoek uit te gaan, uiting te geven aan hun creativiteit en zo veel mogelijk plezier te hebben. Ze staan rechtstreeks in contact met hun bron van vitaliteit en creativiteit. En jij?
Het is natuurlijk een ontzettend uitgekauwd cliché: wees gewoon jezelf! Vroeger bracht die aansporing me zowel hoop als verwarring. Nu gelukkig niet meer!
Ik bedacht me dat ik vroeger een tragische slak was. Niet dat ik mezelf als slijmerig zou bestempelen, maar ik had wel zo’n beetje dezelfde overlevingsstrategie als een slak. Want wat deed ik als ik bang was? Me terugtrekken in mijn denkbeeldige huisje.
