Waarom is het zo moeilijk om open te staan voor andere zienswijzen?
Antwoord: omdat je waarneemt wat je gelooft.
Het lijkt niet zo goed te gaan met ons psychisch welbevinden. Mentale stress is een wijdverbreid verschijnsel. Veel mensen kampen met gevoelens van eenzaamheid, leegte, onzekerheid, somberheid, burn-out en depressie. De oorzaken worden gezocht in vele hoeken. In dit artikel vraag ik me af: Wat is de invloed van het dualistische mensbeeld dat we er in het westen op na houden?
Labels hebben wat mij betreft hun beste tijd gehad. Ze zijn nuttig, omdat ze je helpen zien dat er vele manieren zijn waarop mensen bedraad kunnen zijn. En dat er niets mis is met degenen die ‘afwijken’ van de standaardbedrading. Ze maken duidelijk dat we geconditioneerd zijn om te geloven dat de norm beter is. Nu is het tijd om nog verder uit te zoomen. Om je te realiseren dat we geconditioneerd zijn om te geloven dat labels werkelijk bestaan.
De prachtige voorstelling People, places, things gaat over het heftige afkickproces van Emma, een verslaafde actrice. De directeur van de afkickkliniek zegt op een bepaald moment: ‘Verslaafde mensen geloven dat zij het gebroken middelpunt van het universum zijn.’
In een onzekere bui word je ontvankelijk voor de stem van het ego, die je toefluistert (of -schreeuwt) dat je niet goed genoeg bent. Dan raakt je verkrampt en steekt de behoefte om je onzekere emoties te controleren de kop op. Gelukkig kun je dat mechanisme leren doorzien!
Heb je onlangs het genoegen gehad om een kleine dreumes te observeren? Dat is echt een genot! Hele jonge kindjes gaan altijd op in het moment. Ze zijn niet druk bezig met zich zorgen maken over wat anderen van ze denken. Ze zijn niet bang voor de toekomst of beschaamd over het verleden. Hun natuurlijke neiging is om op onderzoek uit te gaan, uiting te geven aan hun creativiteit en zo veel mogelijk plezier te hebben. Ze staan rechtstreeks in contact met hun bron van vitaliteit en creativiteit. En jij?
Het is natuurlijk een ontzettend uitgekauwd cliché: wees gewoon jezelf! Vroeger bracht die aansporing me zowel hoop als verwarring. Nu gelukkig niet meer!
Ik bedacht me dat ik vroeger een tragische slak was. Niet dat ik mezelf als slijmerig zou bestempelen, maar ik had wel zo’n beetje dezelfde overlevingsstrategie als een slak. Want wat deed ik als ik bang was? Me terugtrekken in mijn denkbeeldige huisje.
Klanten komen vaak bij mij omdat ze tips en adviezen willen. Neem Joost. Die kwam binnen met een heldere vraag. Hij spreekt regelmatig voor grote groepen, en dat gaat hem prima af. Toch riep het vooruitzicht iedere keer weer zo veel spanning op dat hij er slapeloze nachten van had. Joost is er aan gewend om problemen methodisch en analytisch te lijf te gaan. Dat was ook zijn insteek voor het coachtraject. Of ik hem even snel wat technieken kon aanreiken om van die vervelende spanning af te komen.
Ben jij ooit gestopt met roken? Of met een andere gewoonte waar je vanaf wilde? Dan weet je hoe moeilijk het is om op pure wilskracht of via een methode je gedrag te veranderen. Misschien heb je adviezen van anderen uitgeprobeerd, of een stappenplan gevolgd. Dat geeft wel houvast, maar het voelt als een gevecht tegen jezelf. Je valt telkens terug in je oude gedrag.