Wat doen we toch ons best om iemand te zijn. En wat sloven we ons toch uit om het leven in goede banen te leiden. We streven en zwoegen wat af! Blijkbaar geloven we dat dit nodig is. Maar wat nou als dit een misvatting is? Wat nou als we simpelweg kunnen ontspannen in wie we zijn?
Ik houd ervan om veel tijd in mijn eentje door te brengen met lezen, mijmeren, schrijven, bedenken. Vroeger vond ik dat een probleem. Waarom? Omdat ik dacht dat ik anders moest zijn.
In een slechte bui gaan we buiten onszelf op zoek naar manieren om ons beter te voelen. De 3 principes helpen je te zien dat de bron van een fijn gevoel uitsluitend in jezelf te vinden is. Dat inzicht is alles wat je nodig hebt. Betekent dat dan je in een slechte bui sereen moet zitten wachten op inzicht?
Onzekerheid. Niemand heeft er honderd procent van de tijd last van. Het steekt de kop op in situaties waarin je gelooft dat je tekortschiet. Dan ontstaat de angst om beoordeeld te worden, of om het fout te doen. Of allebei, in mijn geval.
De 3 principes zijn alleen maar een beschrijving van hoe je ervaring van het leven tot stand komt, en geen recept voor hoe je in het leven moet handelen.
De overtuiging dat we aan onszelf moeten werken, zit heel diep bij de meeste van ons. Zo diep, dat veel mensen de 3 principes bijna automatisch opvatten als manier om jezelf te verbeteren. Dat leidt tot troebele gedachtekronkels.
Je innerlijke criticus, de ondermijnende stemmetjes in je hoofd, je interne rechter. Allemaal woorden die verwijzen naar iets in jezelf dat zorgt voor angst en onzekerheid. Die maken dat je dromen niet najaagt. Dat je je zorgen maakt over wat de buitenwereld van je vindt. Dat je niet in beweging komt. Of juist in volle vaart een burn-out tegemoet rent. Wat kun je ertegen doen?
Je ziet tegenwoordig veel aansporingen voorbij komen om je eigen imperfectie en middelmatigheid te omarmen. Dat klinkt in ieder geval minder vermoeiend en ontmoedigend dan perfectie nastreven.
Wat bedoelen we eigenlijk als we zeggen dat we lekker ons hoofd leegmaken op vakantie? Wat betekent die leegte? Dat er niets meer in je opkomt? Geen enkele gedachte, opwelling, herinnering, sensatie?
Je kent vast wel de anekdote over Sydney Banks en het startpunt van zijn inzicht in de 3 principes. Hij liet tijdens een gesprek met een therapeut vallen dat hij zo onzeker was. ‘Welnee, joh,’ zei die therapeut, ’je bent helemaal niet onzeker, dat denk je alleen maar!’
