Verlichting zonder trompetgeschal
‘Hoe heb ik dit zo over het hoofd kunnen zien!’, verzuchtte A.
Tijdens de opleiding afgelopen weekend nodigde ik haar een paar keer uit om haar aandacht te verleggen van haar denken naar wat er gaande is in het hier-en-nu. Om bijvoorbeeld tijdens de lunchwandeling haar aandacht te richten op wat ze kon zien, horen, ruiken. Om tijdens een gesprek met een medecursist haar aandacht te richten op die medecursist. En om tijdens een soort van meditatie haar aandacht te richten op het ‘zijn voorbij het denken.’
‘Dus dit is het?’
Tijdens de wandeling ervoer ze verwondering, tijdens het gesprek verbinding, en tijdens de meditatie vrede en vrijheid. Al die dingen die ze hoopte te vinden, bleken in elk moment voor het oprapen te liggen. Het vergde geen training, geen studie, geen verlichtingservaringen, geen trompetgeschal, geen inspanning. Ze hoefde alleen maar met open aandacht te verschijnen. Om dat aan den lijve te ervaren, was voor haar een enorme eye-opener.
Gesloten of open aandacht
Wat we zoeken, zien we over het hoofd. Waarom? Omdat onze aandacht gekaapt wordt door de aannames, verwachtingen, voorspellingen en veronderstellingen van ons denken. De plaatjes die ons denken op de realiteit plakt hebben zoveel zeggingskracht dat we ze voor waar aannemen. Begrijpelijk, want ze roepen reële emoties op. Onze gedachten en emoties en de fysiologische reacties die ze triggeren, zuigen onze aandacht naar zich toe. Daarmee staan we niet meer open voor de realiteit van het moment. We nemen niet waar wat er is, maar wat we geloven dat er is.
In zo’n gemoedstoestand kunnen we niet geraakt worden door wat er voorbij de grenzen van onze persoonlijke denkwereld te ervaren is; verwondering, verbinding, vrede, vrijheid. Maar ook nieuwe inzichten en perspectieven. In plaats daarvan ervaren we oordeel, verwijdering, onrust, beklemming, herhaling.
Van willen snappen naar belichaamde ervaring
Wat we over het hoofd zien, is niet weg. We hebben onszelf alleen aangeleerd om eroverheen te kijken. Maar deze gewoonte kun je ook weer afleren. Hoe? Door regelmatig bewust de tijd te nemen om je onder te dompelen in het verruimende perspectief van de 3 principes. Dat helpt om het vermogen te (her)ontdekken om je aandacht te verleggen, door steeds opnieuw te herkennen dat je aandacht is gekaapt door je eigen denken. Iedere keer dat je aandacht verschuift van de verhalen die je denken projecteert op de wereld, gaat de wereld tot je spreken. En dan wordt het leven magisch; vol van kansen om te leren, je te verwonderen en te verbinden.