Een paar maanden geleden deelde ik mijn twijfels over mijn loopbaan. Ik merkte dat ik mijn motivatie om mezelf als coach te ‘verkopen’ kwijt was. Er was een verlangen om meer met mijn spreekwoordelijke voeten in de klei te staan. Om meer tijd door te brengen met daadwerkelijk mensen begeleiden, en minder met mensen proberen te bereiken. Ook was er een verlangen naar een nieuw avontuur, of een nieuw spoor om te verkennen.
We zijn allemaal opgegroeid in een omgeving met een bepaald mens- en wereldbeeld. Dat beeld kleurt het filter waardoor we het leven waarnemen. Misschien is het tijd om afscheid te nemen van het huidige mens- en wereldbeeld.
Ik ben nooit depressief of burned-out geweest. Ik ben opgegroeid in een liefdevol, harmonieus en stimulerend gezin. Er zijn me natuurlijk wel nare dingen overkomen, maar geen superheftige traumatiserende gebeurtenissen.
Mens-zijn is onderhevig zijn aan veranderlijke emoties. Dat is geen probleem dat opgelost moet worden. Ook niet als je emoties je overweldigen. Ook niet in de greep van je overlevingsstrategieën.
Wat is een probleem? Een probleem is jouw interpretatie van iets dat voorligt als problematisch.
Stel dat je een been breekt. Dat is in zichzelf geen probleem. Het is gewoon wat het is. In jouw beleving kan het wel of niet als een probleem ervaren worden.
In de 3p-wereld hoor je best veel jubelverhalen over de impact die de principes op iemands leven hebben gehad. Vaak zijn die verhalen hoopgevend en inspirerend. Maar niet altijd voor iedereen. Soms hoor ik van mensen dat zij juist méér stress ervaren sinds ze zich zijn gaan verdiepen in de 3 principes.
Wat zie je als je vanuit de ruimte naar de aarde kijkt? Geen grenzen, geen verzameling van afzonderlijke werelddelen, oceanen, zeeën of landen. Je ziet een schitterend, dynamisch, rijkgeschakeerd, bewegend geheel. Uitgezoomd wordt duidelijk dat de afzonderlijke werelddelen, grenzen en wateren niet werkelijk bestaan. Alleen maar als ideeën, namen en concepten in onze denkwereld.
Een kwestie die mij vroeger mateloos fascineerde, was de vraag hoe het komt dat je soms in een flow zit en op andere moment juist helemaal niet. Waarom voel je je het ene moment vrij en open, en het andere gespannen en gesloten?
Vroeger geloofde ik dat je mensen had die vol van zichzelf waren, en mensen die dat niet waren. Tot de eerste categorie rekende ik types die veel ruimte innamen, luid, stellig en duidelijk hun mening verkondigden, en zichzelf graag op de borst klopten. Mezelf rekende ik tot de tweede categorie, want dat deed ik allemaal niet. Vond ik.
Het fijne aan de 3 principes vind ik dat ze je niet vertellen dat je je ego moet ontstijgen, of streven naar verlichting. Ze nodigen je juist uit om je menselijkheid in al zijn facetten te herkennen. Je mag volledig mens zijn!
