Ik vind ‘missie’ een beetje een lastig woord. Je kunt er al snel hele ego-verhalen aan ophangen. Maar toch voel ik een drang die niet uit mijn persoonlijke denken lijkt te komen. Een drang om mensen bewust te maken van hun aangeboren mentale gezondheid.
Je kunt je op vele manieren anders voelen dan de rest. Eigenwijzer, stiller, rebelser, luidruchtiger, gevoeliger, introverter, extraverter, intelligenter, dommer, chaotischer, uitbundiger, analytischer, somberder, emotioneler, eenzelviger, sneller, langzamer, ambitieuzer, ambitielozer, noem maar op. Het geloof anders te zijn dan de rest kan een gevoel van vervreemding oproepen. Vervreemding van je omgeving, van jezelf of van allebei.
‘Ik bestudeer mezelf als het boek van de menselijkheid’. Woorden van deze strekking hoorde ik Krishnamurti zeggen in een video. Ze resoneerden, want dat is volgens mij precies waar de 3 principes ook toe uitnodigen. En ze maken ook duidelijk dat je op verschillende manieren inzichten kunt opdoen door jezelf te bestuderen.
Er zijn van die momenten dat de schellen je van de ogen vallen. Je hoort, leest of ziet iets waardoor je een kwestie opeens in een compleet nieuw daglicht ziet. Je hebt een moment van inzicht. Zo’n flits van inzicht werkt verruimend. Opeens doemt er een mogelijkheid op om anders te handelen. En daarmee verandert je realiteit.
Inzicht in de 3 principes is fijn, maar kan ook heel erg frustrerend zijn. In de 3p-wereld kom je vaak allerlei jubelverhalen tegen over hoe het leven van mensen compleet veranderde door een simpel inzicht. Je zou zomaar het idee kunnen krijgen dat je iets verkeerd doet, omdat jij helemaal niet zo’n halleluja-ervaring hebt.
Wie ben je werkelijk? Een mirakel en een mysterie. Je ‘bent’ er. Een uitdrukking van, en kanaal voor levens- en creatiekracht. Zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. Je zijn is geen statisch zijn, maar een zijn in beweging. Of zoiets. Het is niet in woorden of concepten te vatten wie je werkelijk bent.
Hoe moet je omgaan met lastige emoties?
Niet. Je hoeft niet om te gaan met je emoties. Je hoeft ze niet te verwerken, transformeren, of helen. Niet te ontkennen, onderdrukken of bevechten. En ook niet te omarmen, in het licht te zetten of onderzoeken.
Als je iets geen reet aan vindt, kun je er ook voor kiezen om het niet te doen.
Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat dit inzicht indaalde. Het klinkt voor veel mensen misschien als een open deur. Maar de mogelijkheid om dingen geen reet aan te vinden bestond simpelweg niet in mijn beleving. Laat staan de mogelijkheid om ze dan gewoon niet te doen.
Het leven presenteert je van alles waar je niet om gevraagd hebt. Dat is dan wat het nu is. Het lijkt vaak alsof wat nu gebeurt de oorzaak is van je gevoel. Maar dat klopt niet. Niet de gebeurtenis, maar je eigen respons daarop creëert je gevoel.
Het is naar om het gevoel te hebben dat jij niet in het hokje past waar anderen in zitten. Dat kan het heel fijn zijn om een nieuw hokje te ontdekken waarin je wél thuis voelt. Maar nog bevrijdender is het om te zien dat er in werkelijkheid geen hokjes bestaan. Dat je vrij bent om te zijn wie je dan ook bent.
