Het leven presenteert je van alles waar je niet om gevraagd hebt. Dat is dan wat het nu is. Het lijkt vaak alsof wat nu gebeurt de oorzaak is van je gevoel. Maar dat klopt niet. Niet de gebeurtenis, maar je eigen respons daarop creëert je gevoel.
Het duurt bij mij meestal een tijdje voordat ik weet wat ik van iets vind. Niet altijd, maar vaak moet ik er even op broeden. De kwestie van allerlei kanten bekijken, hem als het ware in mezelf laten rondwentelen, voordat iets dat lijkt op een standpunt naar boven komt drijven. Wat trouwens lang niet altijd gebeurt.
Wat als je ervaring van het leven overweldigend en beangstigend is? ‘Heb’ je dan iets aan de 3 principes? Jazeker, maar niet zolang je de principes opvat als oplossing voor het lijden of om je beter te voelen. Transformatie is geen gevolg van iets doen, maar van een shift in bewustzijn. En die shift kan zich in iedereen voordoen.
‘Ik kan niet aan anderen uitleggen wat we doen, want we doen eigenlijk niet echt iets, maar toch is er heel veel veranderd!’
Woorden van deze strekking hoor ik vaak van klanten. Ze ervaren meer rust en ontspanning, zijn minder bezig met het oordeel van anderen, vervallen minder in oude gedragspatronen, laten op een natuurlijke, ontspannen manier van zich horen.
Het leven ontvouwt zich zoals het zich ontvouwt. In elk moment zijn de dingen wat ze op dat moment zijn. Dat geldt ook voor je ervaringen. Je ervaart wat je ervaart, denkt wat je denkt en voelt wat je voelt.
Soms vragen mensen zich af of inzicht in de 3 principes niet leidt tot onverschilligheid of kleurloosheid. Ga je niet alles plat relativeren als je inziet dat al je gedachten beperkte interpretaties zijn? Wie ben je nog als je niet je zelfbeeld bent? Als je persoonlijke denken niet meer behelst dan dat: beelden die alleen in jouw verbeelding bestaan?
Au. Mijn ego had een knauw gehad. Stilletjes lag ik te lijden, met de rust van mijn nachtelijke slaapkamer om me heen. Er gebeurde verder niets in die kamer, dus het is duidelijk dat het lijden uit mijn denken kwam. Mijn zelfbeeld werd bedreigd. Er woedde een strijd der verbeelding.
Wat je werkelijk wil, kan enorm verschillen van wat je denkt te willen. Met onrust, onzekerheid en geworstel als gevolg.
Of je nou in de ziel gelooft of niet, niemand kan ontkennen dat we levende wezens zijn. Bezield met leven. Het verschil tussen een levend persoon en een overleden persoon is duidelijk.
Kun je kiezen waar je aandacht naartoe gaat? Nee en ja.
Nee, want je brein geeft onbewust betekenis aan wat er in de binnenwereld opkomt of aan wat er in de buitenwereld gebeurt. Je kiest er niet voor om je aandacht te richten op die duiding en de innerlijke onrust die dat oproept.