In de botsing met het leven ontwikkelen we allemaal geconditioneerde patronen om gevoelens van onzekerheid te hanteren. Bijvoorbeeld pleasen of juist drammen als je weerstand ervaart. Het is gedrag waar je niet voor kiest, maar dat automatisch getriggerd wordt in bepaalde situaties. Als een programma dat vanzelf gaat draaien zodra er op de bijbehorende knop gedrukt wordt.
Het leven krijgt in ieder mens op een unieke manier vorm. In niemand anders komt het leven op dezelfde manier tot uitdrukking als in jou. In jou wellen vanzelf talenten, inspiratie, manieren van kijken, verlangens en ideeën op die volstrekt authentiek zijn. Geen enkel ander mens bekijkt de wereld vanuit jouw perspectief.
We zijn geconditioneerd om te geloven dat nare emoties verkeerd zijn, en dat we er iets mee moeten. Het is niet raar dat we dit geloven. We verwarren onze persoonlijke ervaring van de omstandigheden met de omstandigheden zelf.
Je hoeft niet anders, beter of specialer te zijn om authentiek, veerkrachtig, creatief en opgeruimd door het leven te bewegen. Dat is lastig voor ons westerse brein om te bevatten.
Het leven schenkt. We hebben allemaal het vermogen om open te staan voor die geschenken. En we hebben de aangeboren drang om zelf ook te schenken. Om het leven te dienen door te leren, ontdekken en creëren.
‘Een vriendin noemde me een ‘socially akward’ persoon’, deelde iemand op LinkedIn. Ze schreef dat ze even moest slikken bij deze opmerking, maar dat ze haar vriendin ook wel gelijk moest geven. Er volgde een opsomming van gênante momenten. Op feestjes met onbekenden, bij de slager, en andere situaties in het dagelijks verkeer waarbij ze sociaal onhandig uit de hoek kwam.
Mijn jongste zoon schopte altijd een hoop drama als hij voor een toets moest leren op de basisschool. ‘Ik kan het niet!’, riep hij iedere keer getergd uit, nog voordat hij überhaupt begonnen was. Na een hoop tranen en misbaar, begon hij vroeg of laat toch maar. Vijf minuten later zat het dan foutloos in zijn hoofd. Dit patroon herhaalde zich telkens opnieuw. Ook al wist hij dus uit ervaring dat hij het prima bleek te kunnen als hij gewoon begon.
Geen mens is meer spiritueel dan jij. Iedereen is gelijkwaardig. Je bent even perfect als iedereen op deze aarde. Waarom? Omdat iedereen een uitdrukking is van dezelfde pure levensenergie, van hetzelfde pure licht, hetzelfde pure bewustzijn, dezelfde pure liefde. Of welke naam je er ook maar aan wilt geven.
Ja hoor, daar was er weer een! Een briljante metafoor die opplopte in het hoofd van een klant. Een collega van Nathalie vroeg haar om iets te vertellen over de 3 principes. En toen kwam zomaar het beeld van de ski-helm met vizier in haar op.
Je bent een men·se·lijk we·zen.
Onstoffelijk, onvergankelijk, ondeelbaar ‘zijn’ én stoffelijk, vergankelijk, aards vlees en bloed. Vormloos en vorm tegelijk. Geest en materie. Spiritueel en fysiek.