Ik heb lang gedacht dat er iets mis met me was. Dat klinkt waarschijnlijk dramatischer dan het was. Ik voelde me over het algemeen gelukkig en functioneerde prima. Maar toch. Soms voelde ik me opeens zo onzeker en gespannen. Als ik in het middelpunt van de belangstelling stond. In groepen met onbekende mensen. Dan verkrampte ik.
Een van de meest effectieve stappen die je kunt zetten om je zichtbaarheid te vergroten, is meer vertellen over waar je mee bezig bent. Dit klinkt misschien voor de hand liggend. Toch is het dat niet voor veel introverten op de werkvloer.
Goed nieuws voor de ‘introverte zaak’! Er is een boek verschenen van een Nederlandse journalist over dit onderwerp. Zeer welkom wat mij betreft, want er is toch nog steeds verbazend weinig bekend over introversie. Het heet Ik moet nog even kijken of ik kan en is geschreven door Liesbeth Smit.
Waarom zit je de ene keer in een flow, terwijl je op andere momenten totaal verkrampt bent? En belangrijker nog, hoe kun je vaker de ontspannen versie van jezelf zijn? Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Voor de een werkt mindfulness, voor de ander filosofie of meditatie. Voor mij werkt: snappen hoe je psyche werkt. Hoe je met je eigen gedachten je gemoedstoestand creëert. Want als je de psychologie daarachter snapt, dan begrijp je ook hoe je je eigen stemming kunt beïnvloeden.
Als introvert heb je een grote behoefte aan onafhankelijkheid. Je bedenkt je beste ideeën en oplossingen in je eentje. Problemen los je graag zelf op. Dat is in zichzelf geen goede of slechte karaktertrek. Het is gewoon een neiging die je hebt. Laat je dus nooit aanpraten dat het slecht is om in je eentje je sores te verwerken. Dat is een prima manier voor introverten om met lastige kwesties om te gaan. Maar soms heeft die zelfredzaamheid natuurlijk wel nadelen.
Hoe fijn zou het zijn als je vaker de ontspannen versie van jezelf bent. Dat je gewoon opgaat in het moment, zonder dat je last hebt van allerlei storende gedachten. Klinkt dit je als een onbereikbaar ideaal in de oren? Dat is het niet. En je hoeft er ook niet voor te zwoegen en te ploeteren. Neem een voorbeeld aan Anton, die in no time van een gespannen naar een ontspannen versie van zichzelf op zijn werk ging.
Je hoort wel eens beweren dat introverte mensen geen energie krijgen van contact met anderen. En dat ze daarom minder gericht zijn op contact. Dit klopt niet. Iedereen wordt gelukkig als hij verbondenheid met anderen ervaart. Dat geldt voor introverten, ambiverten, extraverten en welk type dan ook. Ik denk dat introverten om een andere reden minder gericht zijn op contact. En dat het goed voor ze is als ze die reden begrijpen. Vandaar dat ik er een artikel over heb geschreven!
Wat is het toppunt van zichtbaarheid? Daar kun je over twisten. Maar je eigen pratende hoofd opnemen en vervolgens op internet zetten, dat komt wat mij betreft dicht in de buurt! En dat is precies wat ik heb gedaan.
De laatste jaren zit er best beweging in de emancipatie van de introvert, maar we zijn er helaas nog lang niet. Nog steeds worden we geconfronteerd met een eenzijdige blik op de introverte medemens. Bijvoorbeeld in een artikel dat ik tegenkwam over een onderzoek naar het verband tussen persoonlijkheid en gezondheid.
Vroeger bekeek ik extraverten met een mengeling van bewondering en irritatie. Bewondering omdat ze zich zo makkelijk en natuurlijk bewogen in de interactie met hun omgeving. Irritatie omdat ze daarbij zo veel geldingsdrang aan de dag legden. Stiekem had ik nogal wat oordelen over ze. Ik vond ze vaak opschepperig. In mijn beleving sloofden ze zich onnodig uit om maar gehoord en gezien te worden.