? Die #*!!@ principes werken niet!

Stel je voor dat je in een volledig prikkelarme kamer zit. Je bent je geheugen voor 100% kwijt, maar je bent niet bewusteloos. Wat blijft er dan over?

Niet je herinneringen, je zelfbeeld, je identiteit, de verhalen over ‘ik’. Maar toch zou er een aanwezigheid zijn. Iets dat ‘gewaar is’. Iets dat zich bewust is van ‘het zijn’, van de ‘is-heid’.

Dat zijn heeft geen vorm of inhoud. Het heeft geen begin en geen einde. Het heeft geen specifieke kenmerken of eigenschappen. Het is zich bewust van de vormen en de inhoud. Het is aanwezig als stille waarnemer van de stroom van veranderlijke ervaringen, gedachten en beelden die voorbijtrekt.

Dankzij dit onveranderlijke, onvergankelijke ‘zijn’ geloven we dat we sinds onze geboorte een-en-dezelfde, vastomlijnde persoon zijn, ook al hebben onze cellen, gedachten, meningen, overtuigingen, voorkeuren, herinneringen zich al talloze malen vernieuwd in de loop van ons leven.

Bron van lijden

Het geloof dat we een vastomlijnde persoon zijn is vaak ook een bron van lijden. Dan identificeren we ons met onze pijnlijke ervaringen. Met de commentaarstem in ons hoofd. Met onze onzekere, sombere, onrustige gedachten. Met het beeld dat we van onszelf hebben gecreëerd.

Maar dit alles bestaat alleen als beeld in je hoofd. Het is niet wie je bent, maar wie je gelooft te zijn. Het is jouw beperkte interpretatie van wie je bent.

Als je onzeker wordt, ontstaat de neiging om je gedachten voor waar aan te nemen. In die ‘state of mind’ geloof je dat je samenvalt met de beperkte interpretaties van je zelfbeeld. Je bewustzijn vernauwt zich. De dimensie van het gewaar zijn verdwijnt uit zicht. Je hebt alleen nog maar oor voor de commentaarstem van je persoonlijke gedachtensysteem.

Wie hoort de stem?

Maar wie is zich bewust van die oordelende stem? Het bewustzijn dat je ten diepste bent. Je bewuste zelf oordeelt niet. Je bewuste zelf kan zich in elk moment bewust worden van wat er in je gaande is. Het kan elk moment iets nieuws toelaten.

En dat is precies wat er in het dagelijkse leven om de haverklap gebeurt. Je merkt op dat je gestrest of prikkelbaar wordt, en je krijgt de ingeving om iets te doen dat helpt om je onrustige geest te kalmeren. Of dan nou een mindfulness-oefening, boswandeling of gesprek met een vriend is.

Soms duurt het lang voordat je je eigen onrust gewaarwordt. Of de commentaarstem gaat een dialoog met zichzelf aan. Bijvoorbeeld als die stem gaat oordelen over het feit dat het niet lukt om rust in je hoofd te krijgen. Dan komt die stem met allerlei verwijten; Je hebt toch inzicht in hoe je ervaring tot stand komt! Het is maar je denken, idioot! Stop dan met piekeren! Accepteer dan #*!$ het huidige moment! De 3 principes werken niet!

Die oordelende stem is je persoonlijke gedachtesysteem, niet je bewuste zelf, je zijn of gewaar zijn, of hoe je het ook wil noemen. Je bewuste zelf is datgene dat die stem gewaar is.

Een verruimd perspectief

Je bewuste zelf oordeelt niet, het is gewaar wat er in jezelf gaande is. Onrust, onzekerheid, angst, ergernis, het hoeft allemaal niet opgelost of gefikst te worden, alleen maar opgemerkt. Daarom is er dus geen hoe. Je hebt geen technieken nodig om weer in een prettige gemoedstoestand te komen. Je hoeft niet weg van je huidige ervaring. Transformatie gaat gepaard met een verruimd perspectief op wie je bent. Met het loskomen van de identificatie met je beperkte zelfbeeld. Hoe bewuster je je wordt van dit mechanisme, hoe bewuster je je wordt van je bewuste zelf.

Het lastige is dat dit ‘bewuste zelf’ niet in concepten, vormen of woorden te vangen is. Je verwijst naar iets dat aan concepten, vormen en woorden voorafgaat. Daarom is het zo moeilijk om het er over te hebben. En toch helpt het om dat te doen?.

Ik blijf dus blijmoedig mijn best doen om op mijn manier te verwoorden wat niet verwoord kan worden. In dit artikel, en ook in de gesprekken van mens-tot-mens die ik als coach voer. Omdat ik iedere keer merk hoe transformerend is het is mensen zich bewust worden van hun bewuste zelf. Dan zijn ze niet meer zo bang voor hun ervaringen en emoties. Dan proberen ze niet meer krampachtig hun ervaringen te controleren. Dan komen ze los van de beperkingen van hun geconditioneerde denk- en gedragspatronen. Dan geven ze niet meer anderen of hun omstandigheden de schuld van hun ervaring. Dan bezien ze hun eigen menselijkheid en die van anderen met compassie. Dan vinden ze de bron van veerkracht, inspiratie, vertrouwen, liefde in zichzelf.

Verlang jij hier ook naar? Voel je vrij om een gratis inzichtgesprek te plannen in mijn online agenda. Er zit verder niets aan deze gesprekken vast, ik vind het fijn om inzichten te delen en uit te wisselen. Je bent van harte welkom.