Mens zijn
Ik ben nooit depressief of burned-out geweest. Ik ben opgegroeid in een liefdevol, harmonieus en stimulerend gezin. Er zijn me natuurlijk wel nare dingen overkomen, maar geen superheftige traumatiserende gebeurtenissen.
Ik heb alle 6 vinkjes van Joris Luyendijk die je als vrouw kunt hebben. Ik ben opgeruimd en optimistisch van aard. Ik kwam ter wereld met een soort natuurlijk vertrouwen in het leven en de onderlinge verbondenheid van alle dingen.
En toch heb ik me vaak onzeker en onthecht gevoeld. Als adolescent voelde ik me vaak misplaatst tussen mijn leeftijdsgenoten. In groepen lukte het me niet om me op een natuurlijke manier te bewegen. In organisaties voelde ik me vervreemd. Ik durfde niet te delen wat er in me leefde. De harmonie die voor mij zo vanzelfsprekend voelde, vond ik niet in de buitenwereld. En dan trok ik me terug in mezelf.
Is er ergens toch iets misgegaan?
Nee, natuurlijk niet. Ik ben gewoon een mens. Net als ieder mens onderging ik buiten mijn controle om allerlei ervaringen. Ervaringen die in mijn persoonlijke denkwereld werden verwerkt tot een beeld van mijzelf en de wereld. Ervaringen die werden geduid, gelabeld en verwerkt tot conditioneringen en overlevingsstrategieën. Tot geautomatiseerde responsen op ervaringen van stress. Ook dat gebeurde vanzelf, buiten mijn controle om.
Dat betekent niet dat er iets is misgegaan.
Een persoonlijk gedachtensysteem ontwikkelt iedereen vanzelf. Dat gaat gepaard met opgroeien als mens.
Het is ook geen probleem dat opgelost moet worden. We hoeven ons mens-zijn niet op te lossen.
Ook al programmeren we onszelf in alle onschuld met allerhande patronen, we zijn geen robots. We zijn bewuste wezens.
Ook al identificeren we ons met het beperkte beeld dat we van onszelf hebben geconstrueerd, we kunnen gaan zien dat we niet dat zelfbeeld zijn. Ook al geloven we in controle, we kunnen gaan zien dat controle een illusie is. Ook al vervallen we in geautomatiseerde patronen, we kunnen nieuwe ervaringen, inzichten en ideeën toelaten in ons bewustzijn.
We kunnen een nieuw perspectief op onszelf ontdekken. We kunnen gaan ervaren dat er andere responsen mogelijk zijn als we overweldigd worden door wat we voelen.
En wat er dan gebeurt, voelt als thuiskomen in je natuur. Je staat meer en meer open om het leven te ervaren zoals het zich aandient. Net als een klein kind; open, nieuwsgierig, veerkrachtig. De levensenergie kan meer en meer door je heen stromen zonder de vervormingen van je persoonlijke gedachtesysteem. Niet doordat je in dat systeem iets gaat veranderen, maar doordat je het begrijpt.