Waarom netwerken geen vies woord is

Vroeger dacht ik dat ‘netwerken’ betekent dat je op zo veel mogelijk plekken aan zo veel mogelijk mensen moet vertellen hoe fantastisch je bent. Als onmiskenbare introvert voelde ik me daar totaal niet prettig bij. Ik dacht: laat mij maar lekker in m´n eentje mijn gang gaan, dan laat ik het netwerken wel aan de extraverten over. Wat heb ik mezelf en anderen tekort gedaan met deze bekrompen opvatting van netwerken! En wat ben ik blij dat ik er nu heel anders over denk!

Neem bijvoorbeeld de afgelopen week:

• Vorig weekend was ik op een feestje waar ik iemand sprak die net als in het hoger onderwijs werkt, daar veel introverte studenten tegenkomt en die zelf ook introvert is. We hadden een boeiend gesprek en ik heb haar meteen uitgenodigd voor een bijeenkomst die ik ga organiseren met een aantal mensen uit mijn doelgroep.
• Afgelopen woensdag heb ik een elevator pitch gehouden tijdens een netwerkbijeenkomst die ook nog eens op camera werd opgenomen. Was ik zenuwachtig? Ja. Was dit erg? Nee, want ik wist wat ik wilde overbrengen: mijn missie om mensen te helpen ontdekken hoe waardevol de eigenschappen van introverten zijn. Blijkbaar is dit overgekomen, want mijn pitch werd door een aanwezige expert als een van de drie besten aangewezen! Ook van andere deelnemers kreeg ik enthousiaste reacties en ik heb veel visitekaartjes uitgedeeld.
• Gisteren was ik bij een nascholingsdag van de post bachelor opleiding coaching die ik heb afgerond. Daar waren allemaal boeiende en interessante mensen met diverse loopbanen, en het was een genoegen om met elkaar onze kennis, visie en vaardigheden te delen. Ik heb hele dag geen moment schroom gevoeld om mijn eigen inzichten in te brengen.

Wat is er precies veranderd? Tijdens al deze situaties heb ik geen moment het idee gehad dat ik mezelf aan het verkopen was. Vroeger dacht ik bij dergelijke gelegenheden wel dat ik dat moest doen. Tegelijkertijd had ik dan het gevoel dat ik dat niet kon. Het gevolg was dat ik blokkeerde. Ik was  alleen maar met mezelf bezig, vooral met mezelf heel erg kwalijk te nemen dat het niet lukte om me zichtbaar te maken. Daardoor was er op zo´n moment geen sprake van contact en wisten anderen niet wie ik was. Ik was als het ware afgesloten van de anderen. Dat is dan ook de belangrijkste les die ik geleerd heb: ik hoef helemaal niet rond te bazuinen hoe geweldig ik ben, als ik maar vertel wat ik doe en wat anderen daar aan kunnen hebben. Dat is waar het bij netwerken om gaat: verbinding zoeken met mensen die ik interessant vind en mijn kennis met hen delen. En daar is niets vies´ aan!