Het is naar om het gevoel te hebben dat jij niet in het hokje past waar anderen in zitten. Dat kan het heel fijn zijn om een nieuw hokje te ontdekken waarin je wél thuis voelt. Maar nog bevrijdender is het om te zien dat er in werkelijkheid geen hokjes bestaan. Dat je vrij bent om te zijn wie je dan ook bent.
Soms vragen mensen zich af of inzicht in de 3 principes niet leidt tot onverschilligheid of kleurloosheid. Ga je niet alles plat relativeren als je inziet dat al je gedachten beperkte interpretaties zijn? Wie ben je nog als je niet je zelfbeeld bent? Als je persoonlijke denken niet meer behelst dan dat: beelden die alleen in jouw verbeelding bestaan?
Of je nou in de ziel gelooft of niet, niemand kan ontkennen dat we levende wezens zijn. Bezield met leven. Het verschil tussen een levend persoon en een overleden persoon is duidelijk.
Ik weet nog hoe naar het was; het gevoel dat je niet gezien wordt, dat er geen plek is voor jouw talenten, dat die niet opgemerkt worden. Dat gevoel had ik vroeger vaak in werksituaties. Ook al functioneerde ik prima, en had ik allerlei vaardigheden en kennis die me daarbij van pas kwamen.
