Leven is ervaren. De ene ervaring volgt vanzelf op de andere. Het denken verbindt conclusies aan de ervaring in het nu. Het spint verhalen over de realiteit van het moment. Wat dit betekent voor de toekomst, wat dit zegt over jou, wat anderen over je zullen denken…
Toen mijn kinderen klein waren, las ik ze graag voor uit Alle verhalen van Kikker en Pad van Arnold Lobel. Een van de favorieten was het verhaal waarin Pad net zo’n mooie tuin wil als Kikker heeft. Kikker geeft hem wat zaadjes, en:
Ik sprak J. Toen ze een paar jaar geleden bij mij een programma over de 3 principes volgde, werd ze van de ene op de andere dag overgevoelig voor visuele en auditieve prikkels. Daardoor is haar wereld de afgelopen jaren veel kleiner geworden. Zo kan ze haar oude, geliefde beroep niet meer uitvoeren.
Wie of wat ben je werkelijk? Ben je een afgescheiden individu dat moet proberen met je intellect het leven naar je hand te zetten? Ben je een afzonderlijk ‘ik’ in een brein in een lichaam dat zich te midden van 8 miljard andere ikken staande moet zien te houden?
Ieder moment is fris en nieuw. Als een onbeschreven blad. In elk moment kunnen we openstaan voor inspiratie, inzicht en wijsheid. Toch nemen we het moment vaak waar als al ingevuld. Dan laten we ons niet leiden door inspiratie, inzicht en wijsheid, maar door angst.
Je kunt zomaar ineens geraakt worden door iets wat iemand zegt, iets wat gebeurt, wat je waarneemt, of een gedachte die opkomt. Dat geraakt zijn kan zich vertalen in verruiming. Je wordt als het ware even boven jezelf uitgetild.
Zal ik het doen, of zal ik het niet doen? Welke stap moet ik zetten? Wat is nu de juiste beslissing…? De neiging om het antwoord op dit soort vragen met je denken uit te vogelen is groot. Plussen en minnen op een rijtje zetten, twijfelen, op zoek gaan naar argumenten pro en contra, nog eens een keertje voorleggen aan een ander, denken, dubben, twijfelen.
Het leven gebeurt. Jij ervaart jouw interpretatie van wat gebeurt. Soms is er sprake van resonantie, en soms van dissonantie.
‘Het leven laten gebeuren’, dat klinkt misschien als een ontzettend slecht idee. Als je de controle loslaat, loopt alles toch in de soep! Deze redenering is logisch als je ervan uitgaat dat jij degene bent die in charge is. Maar heb je wel eens overwogen dat dit uitgangspunt misschien niet klopt?
Er zijn vele stromingen die je uitnodigen om je vastgeroeste aannames over jezelf en het leven te onderzoeken. Wat ze gemeen hebben, is dat ze wijzen naar de non-duale aard van de werkelijkheid.