Geluk, ontroering, verwondering, inspiratie, vrede, liefde… al deze mooie gevoelens ervaar je als je aandacht niet gericht is op de concepten van je persoonlijke denkwereld. Als je niet in beslag wordt genomen door je bewuste en onbewuste aannames, veronderstellingen, verwachtingen.
In de botsing met het leven ontwikkelen we allemaal geconditioneerde patronen om gevoelens van onzekerheid te hanteren. Bijvoorbeeld pleasen of juist drammen als je weerstand ervaart. Het is gedrag waar je niet voor kiest, maar dat automatisch getriggerd wordt in bepaalde situaties. Als een programma dat vanzelf gaat draaien zodra er op de bijbehorende knop gedrukt wordt.
Of je nou in de ziel gelooft of niet, niemand kan ontkennen dat we levende wezens zijn. Bezield met leven. Het verschil tussen een levend persoon en een overleden persoon is duidelijk.
Heb je je wel eens afgevraagd waar nieuwe gedachten en inzichten vandaan komen?
Last van nare gedachten en emoties? Weet dat je het vermogen hebt om je denken met rust te laten! Alles wat we ooit kunnen ervaren, is ons denken in het nu. Gedachten wellen op, en in ons bewustzijn komen ze tot leven als een tijdelijke realiteit die verandert zodra ons denken verandert.
Veel van wat we doen, doen we om onszelf af te leiden van gedachten waar we last van hebben. Negatieve gedachten, beperkende gedachten, repeterende gedachten. We proberen van alles om eraan te ontsnappen. Overmatig sporten, zelfhulpboeken lezen, gedachten ombuigen, netflixen, hard werken, persoonlijke ontwikkeling, eten, drinken, enzovoort.
Ik heb wel eens klanten die letterlijk te horen kregen: ‘Je bent te introvert. Daar moet je aan werken.’ En dan werden ze bijvoorbeeld naar een assertiviteitstraining gestuurd om zichzelf bij te schaven.
Inzicht in de 3 principes leidt tot opluchting en ontspanning, maar vaak ook tot frustratie en verwarring. Die verwarring kan weer leiden tot zelfveroordeling. Paradoxaal genoeg lijken de 3 principes je dan juist verder van huis te brengen. Maar dat is geen probleem, want je kunt gaan zien dat dit slechts een fase is in een proces dat zich vanzelf ontvouwt.
Gelukkig ben ik nooit verslaafd geweest aan verdovende middelen, maar in zekere zin wel aan persoonlijke ontwikkeling. Toen ik nog een PO-junkie was, was ik me echter niet bewust van mijn verslaving. Pas toen ik op een fundamenteel andere manier ging kijken naar de menselijke ervaring realiseerde ik me dat ik verslaafd was. En pas toen kon ik gaan afkicken.