‘Na elke vergadering zie je eruit alsof je een halve marathon hebt gelopen.’ Die feedback kreeg ik eens een keer van een collega op zo’n 360˚-formulier. Hij sloeg de spijker op z’n kop, want zo voelde ik me inderdaad na afloop van een vergadering. Uitgewrongen en uitgeteld. Elke vergadering was voor mij een vervelende ervaring.
Hoe fijn zou het zijn als je vaker de ontspannen versie van jezelf bent. Dat je gewoon opgaat in het moment, zonder dat je last hebt van allerlei storende gedachten. Klinkt dit je als een onbereikbaar ideaal in de oren? Dat is het niet. En je hoeft er ook niet voor te zwoegen en te ploeteren. Neem een voorbeeld aan Anton, die in no time van een gespannen naar een ontspannen versie van zichzelf op zijn werk ging.
‘Maar Eline’, verzuchtte een klant, ‘het besef dat je jezelf je eigen ellende aandoet, is toch verschrikkelijk!’ We hadden het over het fenomeen dat wij mensen onze eigen ervaringen creëren door onze gedachten. Dit inzicht kan inderdaad confronterend zijn. Maar tegelijk is het goed nieuws. Want als je niet blij bent met je ervaring, dan kun je dus ook andere, fijnere ervaringen creëren. De vraag is: hoe doe je dat?
Er komt steeds meer aandacht voor de kwaliteiten van introverte mensen. Dat is natuurlijk een goede zaak. Het valt me alleen op dat er nog steeds vaak in stereotypen gedacht wordt. Ook door introverten zelf. En dat vind ik minder wenselijk.
Of misschien een eenzame berk in een beukenbos? Of een allenige hulst in een woud van dennen? Dan kun je van je gevoelens van vervreemding afkomen. Hoe? Je leest het in dit artikel. Waarschuwing vooraf: deze tekst bevat expliciet soft taalgebruik:-). En even voor de duidelijkheid, ik heb niets tegen eikels. Ik vind het prachtige voortbrengsels van de natuur!
Wat is het toppunt van zichtbaarheid? Daar kun je over twisten. Maar je eigen pratende hoofd opnemen en vervolgens op internet zetten, dat komt wat mij betreft dicht in de buurt! En dat is precies wat ik heb gedaan.
Laatst werd me gevraagd: ‘Eline, wat onderscheidt jou nu van andere introvertencoaches’? Een vraag om een tijdje op te broeden, maar ik geloof dat ik het antwoord wel weet. Je zou me een dodehoekspiegel voor introverten kunnen noemen. Dat klinkt niet meteen aantrekkelijk, maar toch is het een goede metafoor.
Bij mijn trainingen oefenen we veel met praten voor de groep. Nadat een van de deelnemers iets heeft verteld, is mijn eerste vraag altijd: ‘’Wat ging er goed?”. Negen van de tien keer antwoordt de betreffende persoon dan: ‘Ik had het gevoel dat ik totaal onsamenhangend aan het vertellen was’.
Volkskrant Magazine schreef op zaterdag 29 oktober: het is tegenwoordig cool om introvert te zijn. ‘De introvert is populair geworden en komt graag voor zijn introversie uit’, aldus een artikel over verlegen mensen. Dat impliceert dat introversie een bekend begrip is, dat iedereen weet wat de verschillen zijn tussen introverten en extraverten, en dat introverte kwaliteiten volop gewaardeerd worden. Is dat echt zo? Ik heb hier mijn twijfels over.
Ben jij ook zo goed in gedachten lezen en toekomst voorspellen? Veel van mijn klanten wel. Althans, ze denken dat ze dat kunnen. Rampscenario’s bedenken, invullen wat anderen wel niet van ze zullen denken; ze hebben het vaak tot een hogere kunst verheven. Wat natuurlijk eeuwig zonde is. Want het helpt ze niet. Integendeel, het belemmert ze juist om in actie te komen. Gelukkig is er wel degelijk een tegengif voor dit ‘glazenbol-syndroom’.