Als introvert kun je je in het sociale verkeer over van alles en nog wat zorgen maken. Bijvoorbeeld omdat je je afvraagt of je wel een goede eerste indruk hebt gemaakt op de ouders van je vriendin. Of omdat je bang bent dat je tijdens een sollicitatiegesprek niet zelfverzekerd genoeg overkwam. Je wilt graag zelfvertrouwen of deskundigheid uitstralen, en baalt ervan als dat door spanning of zenuwen niet lukt. Herken je dit? Dan heb ik goed nieuws: recent onderzoek suggereert dat het voor een goede eerste indruk veel belangrijker is dat je betrouwbaarheid en warmte uitstraalt dan dat je zelfverzekerd en competent overkomt.
Een introverte docent vertelde me laatst dat hij zijn grondigheid niet als een kwaliteit beschouwt. Hij zag het eerder als een persoonlijk gebrek dat hij het nodig heeft om zich goed voor te bereiden. Hij zou namelijk nooit overeind blijven voor de klas als hij niet goed beslagen ten ijs zou komen, en daarom vond hij het eigenlijk een zwakte. Je zou ook kunnen zeggen: het is een fantastische eigenschap dat je je studenten serieus neemt en ze de kwaliteit biedt waar ze recht op hebben. Maar blijkbaar schat deze docent zijn eigen waarde heel anders in. Hoe kun je als introvert je eigenwaarde versterken en je zelfvertrouwen opbouwen? Vier tips om je op weg te helpen.
Laatst had ik een bijeenkomst met studenten waarin zij als afsluiting van een training zichzelf moesten presenteren. De training ging over persoonlijk leiderschap en in de presentatie moesten ze laten zien wie ze zijn, wat hun belangrijkste waarden zijn en hoe zij hun doelen willen bereiken. In deze groep zaten heel verschillende mensen. Er waren een paar uitgesproken extraverte types, een paar introverte, en de rest bevond zich ergens tussen deze twee uitersten.
Vroeger dacht ik dat ‘netwerken’ betekent dat je op zo veelmogelijk plekken aan zo veel mogelijk mensen moet vertellen hoe fantastisch je bent. Als onmiskenbare introvert voelde ik me daar totaal niet prettig bij. Ik dacht: laat mij maar lekker in m´n eentje mijn gang gaan, dan laat ik het netwerken wel aan de extraverten over. Wat heb ik mezelf en anderen tekort gedaan met deze bekrompen opvatting van netwerken! En wat ben ik blij dat ik er nu heel anders over denk!
Stel, je bent introvert en je wilt jezelf promoten. Dan moet je dus allerlei dingen doen waar je niet vanzelfsprekend goed in bent (of meent te zijn). Denk aan: je actief begeven in relevante netwerken, in de spotlights gaan staan, jezelf met pakkend verhaal verkopen. Kortom, je moet uit je comfortzone stappen en dat valt niet altijd mee! Hoe kun je jezelf motiveren om toch in actie te komen?
Als introvert luister je waarschijnlijk liever dan dat je aan het woord bent. Je bent iemand die diepgaande en langdurige relaties opbouwt. Je bent betrouwbaar en grondig en vindt het belangrijk om een bijdrage te leveren. Wat je waarschijnlijk niet bent, is een geboren netwerker. Iemand die makkelijk praatjes aanknoopt en tussen de koetjes en kalfjes door laat vallen wat hij allemaal in huis heeft. Toch heb je een aantal eigenschappen in huis die je kunnen helpen om makkelijker contact te maken en te netwerken.
Een mislukte presentatie, een onaangenaam gesprek met je leidinggevende, een aanvaring met de leerkracht van je kind… sommige mensen zijn dit soort ervaringen snel kwijt. Voor veel introverten geldt dat helaas niet. Ze hebben de neiging zichzelf hard te veroordelen en nare ervaringen eindeloos te herkauwen, waardoor die blijven rondspoken in hun hoofd. Hoe kom je af van dat gepieker?