Biertje in de tuin van de buurman

Je doet jezelf tekort als je je vertrouwen uitsluitend stelt in feitelijke kennis. Als je niet ontvankelijk bent voor andere vormen van begrijpen die je van nature ook tot je beschikking hebt.

Je kunt feitelijke kennis hebben, en je kunt weten hoe je iets beleeft, of hoe je iets met heel je wezen begrijpt. Daartussen zit een groot verschil. Je kunt bijvoorbeeld weten dat je buurman die werkt als hovenier zich bezighoudt met het aanleggen en onderhouden van tuinen. Maar je kunt ook weten hoe het voelt om met de buurman in zijn tuin een biertje te drinken. En je kunt weten wat je tegen je rouwende buurman moet zeggen, zonder dat je weet hoe je dat weet.

Kennis-database

In veel situaties is het nuttig om op feitelijke of abstracte kennis terug te vallen. Bijvoorbeeld als een kind aan je zou vragen: ‘wat houdt het beroep van hovenier van de buurman eigenlijk in?’ Dan kun je graven in de database van je geheugen, en daar een ‘waar’ of ‘onwaar’ antwoord vinden.

Maar deze feitelijke en abstracte kennis helpt je niet om je buurman te troosten in zijn verdriet. Waar en onwaar zijn dan niet van toepassing. Graven in de database van je geheugen is in die situatie geen passende respons. Hoe harder je zoekt, hoe onnatuurlijker en clichématiger je uit de hoek zal komen. En hoe groter de afstand tussen jullie beiden zal zijn.

De bron voorbij de database

Hoe kan het dat je weet wat je dan moet zeggen of doen, zonder dat je weet hoe je het weet? Uit welke bron put je als precies de juiste woorden of gebaren opkomen? Ik denk dat die bron uiteindelijk een mysterie is. De 3 principes zeggen: uit Universal Mind; de universele vormloze levensenergie die ten grondslag licht aan al het leven. De energie die bestaat voorafgaand of voorbij de wereld van de vorm. De eeuwige stille rust die voorafgaat aan de dynamiek van het gecreëerde leven…

Hoe dit ook zij, als je niet graaft in de database van je gedachten, dan is je geest ontvankelijk voor andere vormen van kennis dan feitelijke kennis. De kennis van je lichaam, dat je laat weten dat het tijd is om rust te nemen of juist in beweging te komen. De kennis van je hart, dat je influistert om uit te reiken naar je naaste en een arm om hem heen te slaan. De kennis van je buik, die je vertelt dat het tijd is om je vertrouwde baan in te ruilen voor een nieuwe. De kennis die opwelt vanuit de eeuwige stille rust in de vorm van verlangen, hoop, dankbaarheid, vervulling, verwondering, liefde.

De bron ontsluiten

In dit tijdsgewricht hebben we het feitelijke en abstracte weten op een voetstuk geplaatst. Daarmee doen we onszelf ernstig tekort. Maar we hebben allemaal het aangeboren vermogen om uit te zoomen van onze persoonlijke denkwereld met zijn gangbare gedachten en concepten. Iedere keer dat je aandacht zich afwendt van die denkwereld verruimt je bewustzijn zich. Je kunt steeds ontvankelijker worden voor die andere vormen van kennis. Voor het weten van hart, buik en geest. En dan hoeft je hoofd niet meer de hele tijd zo hard te werken.