Vol van jezelf?

Vroeger geloofde ik dat je mensen had die vol van zichzelf waren, en mensen die dat niet waren. Tot de eerste categorie rekende ik types die veel ruimte innamen, luid, stellig en duidelijk hun mening verkondigden, en zichzelf graag op de borst klopten. Mezelf rekende ik tot de tweede categorie, want dat deed ik allemaal niet. Vond ik.

Nu zie ik dat ik daarmee net zo vol zat van mezelf als ieder ander. Vol met ik-gerichte opvattingen, ideeën, oordelen, overtuigingen. Met mijn aandacht bij mijn egoïstische, beperkende impulsen en gedachten. Ik ben zus, ik ben niet zo, ik moet dit, ik mag dat niet, ik ben minderwaardig want ik ben niet zichtbaar, ik ben superieur want bescheidenheid is nobel…

En ik zie nu ook dat we allemaal momenten hebben waarop we vol zijn van onszelf, en momenten waarop dat niet zo is.

Wat vervult ons als we vol zijn van onszelf? Dan wordt ons bewustzijn in beslag genomen door onze concepten over onszelf. We volgen onze ik-gerichte impulsen en responsen. En dan brengen we oordeel, afgescheidenheid, verdeeldheid, schaarste en gebrek de wereld in.

En wat gebeurt er als we niet vol zijn van onze ik-gerichte responsen en gedachten? Dan klaart ons bewustzijn op. Onze egoïstische, beperkende concepten maken ruimte voor iets anders.

Inspiratie. Helderheid. Liefde. Wijsheid.

Dan stemmen we onze denkkracht af op de universele, onpersoonlijke, gulle, scheppende, liefdevolle levensenergie. De universele, vormloze levensenergie waarvan we allemaal een unieke uitdrukking zijn in de vorm. Die levensenergie kan dan vrijelijk stromen via het expressie- en creatiekanaal dat we zijn. Niet vervormd door de beperkingen van ons illusoire zelfbeeld. En dan brengen we compassie, liefde, begrip, verbinding, schoonheid de wereld in. Ieder op onze eigen unieke manier. Soms luid en stellig. En dan weer subtiel en zachtjes.

Het mooie is dat je het altijd kunt voelen als je vol bent van jezelf. Je gevoelens van stress, onrust, verwarring, angst, ergernis vertellen het je. Ze nodigen je uit om uit te zoomen van je egoïstische perspectief in het moment. En zijn daarmee niets om bang voor te zijn of te bevechten, maar een toegang tot je ware zelf.

Elk moment waarop je niet bezig bent met jezelf, ervaar je waar je naar zoekt als je wel bezig bent met jezelf.