Skip to main content

Van zinloze frustratie naar zinvol handelen

De dingen gebeuren zoals ze gebeuren. En wij vinden er wat van. In ons roepen ze emoties op, al naar gelang wat we geloven en denken over de dingen. Als we gefrustreerd raken over een situatie, blijven we er vaak over nadenken op een manier die niets verandert aan die situatie.

Dat werd me afgelopen weekend weer eens heel duidelijk.

Wat er in de buitenwereld gebeurde:

Mijn computer moest geüpdatet worden omdat er iets mis was met de camera. Mijn vriend is handig met software en vindt het leuk om ermee te pielen. Hij deed zijn ding. Toen ik later mijn laptop opende, functioneerde mijn camera weer perfect. Alleen bleek mijn agenda opeens helemaal blanco. Al mijn afspraken waren verdwenen.

Wat er in mij gebeurde:

O nee! Dit is een ramp! Nu heb ik geen idee wat ik met wie wanneer heb afgesproken! Hoe krijg ik mijn afspraken weer in mijn agenda?

Ik probeerde de verloren data terug te halen. Speurde op internetfora naar oplossingen van mensen die dit probleem ook hadden gehad. Probeerde de suggesties uit die ik daar tegenkwam. Dat leidde allemaal tot niks, behalve een verhit en onrustig hoofd. Ik ging naar mijn vriend voor hulp.

Wat er toen in mijn vriend gebeurde:

Hoezo zijn al die afspraken verdwenen! Dat slaat nergens op! Ik heb niks raars gedaan met die update! Dit moet ik fixen!

En hij ging aan de slag. Niets hielp. Het was onverklaarbaar en niet te herstellen. De frustratie liep op. Steeds verbetener ging hij tekeer op het toetsenbord.

Bij ons allebei kreeg de gebeurtenis het label: dit is erg en moet hersteld worden. Bij ons allebei leidde dit tot onrust, en tot koortsachtig zoeken naar een oplossing in een specifieke richting: het terughalen van de data vanuit de software.

En toen gingen onze wegen uit elkaar lopen:

De paniekerige gedachten in mijn hoofd begonnen te kalmeren. Er kwam berusting voor in de plaats. Vervolgens welde het idee op om dan maar op een andere manier te achterhalen wat ik wanneer met wie had afgesproken. Mijn mails doorspitten. Mensen mailen met wie ik telefonisch afspraken had gemaakt. Ik nam me voor om daar de volgende ochtend mee te beginnen. En ging vervolgens de kinderen helpen met sushi maken voor het avondeten. Ik rommelde de avond door in mijn gebruikelijke zondag-vibe. De frustratie over het hele agenda-gebeuren was weer uit mijn systeem verdwenen.

Bij mijn vriend niet. Toen we naar bed gingen, zat het hem nog steeds dwars. Hij voelde zich blijkbaar verantwoordelijk, en ik denk dat hij ook teleurgesteld was in zijn eigen skills. En toen we de volgende ochtend wakker werden, bleek het hem nog steeds bezig te houden.

Waarop een van onze kinderen opmerkte; papa, als mama het toch niet meer erg vindt dat haar afspraken verdwenen zijn, waarom vind jij het dan nog wel erg?

Ja, waarom?

Waarom raken we gefrustreerd over een situatie, en blijven we erover nadenken op een manier die niets verandert aan die situatie? Omdat het heel menselijk is. We raken van de kook, blijven hangen in frustratie en zelfverwijt, en denken dat dat nuttig is.

Maar gelukkig is het net zo menselijk om je te realiseren dat de dingen zijn zoals ze zijn. Dat het niet behulpzaam is om te blijven hangen in frustratie en zelfverwijt. En dan verdampt de weerstand en komen er zinvolle acties op.

Het is zo behulpzaam om deze mechanismen in jezelf waar te nemen. Hoe meer je het herkent, hoe sneller je van zinloze frustratie naar zinvol handelen gaat. En dat maakt het leven een stuk ontspannener!

3principes

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.